مردانی را میشناسم که هنگام دعوا با همسرانشان

با عصبانیت داد نمیزنند

نمیشکنند

تهمت نمی زنند

” تنها “

در خابان های ساکت قدم میزنند در خود فرو میروند

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

به دوست دخترشون زنگ میزنن و میگن : جوجوی من چطوره؟

عنتر خانوم باز ریده به اعصابم