مردانی را میشناسم که هنگام دعوا با همسرانشان
با عصبانیت داد نمیزنند
نمیشکنند
تهمت نمی زنند
” تنها “
در خابان های ساکت قدم میزنند در خود فرو میروند
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
به دوست دخترشون زنگ میزنن و میگن : جوجوی من چطوره؟
عنتر خانوم باز ریده به اعصابم